Þegar fjölskyldumeðlimur fellur frá bregðast börn við á ólíkari hátt heldur en fullorðnir. Börn á forskólaaldri halda að dauðinn sé tímabundinn og afturkræfur og þessi trú sem styrkist af því að horfa á teiknimyndafígúrur sem lenda í ótrúlegustu hlutum en rísa upp jafnharðan. Hugmyndir fimm til níu ára barna eru líkari hugmyndum fullorðinna um dauðann, en þau trúa því þó ekki að þau muni nokkurn tíma deyja, né heldur einhver sem þau þekkja.
Það er nauðsynlegt fyrir foreldra að hafa einhverjar hugmyndir um það hvernig börn bregðast við andláti innan fjölskyldunnar, einnig er mikilvægt að þeir þekki merki þess að barn eigi í erfileikum með að fást við sorg sína. Samkvæmt sérfræðingum í sorgarviðbrögðum barna er eðlilegt að á fyrstu vikum eftir dauða fjölskyldumeðlimar finni barn samstundis fyrir sorg eða haldi fast í þá trú að hinn látni sé enn á lífi.
Barn sem ekki vill fara í jarðarför ætti ekki að vera neytt til að fara, hinsvegar gæti verið gott að heiðra eða minnast hins látna á einhvern hátt; kveikja á kerti, fara með bæn, búa til úrklippubók, skoða myndir eða segja sögur af honum.
Um leið og börn sættast við dauðann er líklegt að þau sýni sorgarviðbrögð í einhvern tíma, oft þegar síst er búist við því. Eftirlifandi ættingjar ættu að reyna að verja eins miklum tíma og hægt er með barninu og gera því ljóst að því er heimilt að sýna tilfinningar sýnar hvenær og hvar sem er.
Sá sem dó var nauðsynlegur til að mynda stöðugleika í lífi barnsins, þannig að eðlilegt er að barnið sýni reiði. Reiðin gæti birst í ofsafengnum leikjum, martröðum, önuglyndi eða ýmsum öðrum myndum. Barnið gæti einnig sýnt reiði í garð eftirlifandi fjölskyldumeðlima.
Þegar foreldri deyr gæti barnið byrjað að hegða sér eins og það sé yngra en það í raun og veru er. Barnið verður að ungabarni; heimtar mat, athygli og faðmlög, og byrjar að hjala. Yngri börn trúa því oft að það sem gerst hefur sé þeim að kenna. Ungt barn heldur jafnvel að sá sem er dáinn hafi látist vegna þess að barnið óskaði þess einhvern tíma í reiði. Barnið er sakbitið og áfellist sjálft sig vegna þess að óskin rættist.
· Börn sem eiga í erfiðleikum með að tjá sorg sína gætu sýnt eitt eða fleiri af þessum einkennum:
· Langt tímabil þunglyndis þar sem það missir áhuga á umhverfi sínu
· Svefnleysi, lítil matarlyst, ótti við að vera eitt
· Líkja eftir hinum látna
· Yfirlýsingar þess efnis að það vilji slást í för með hinum látna
· Hætta að umgangast vini sína
Afturför í skóla eða þá að það neitar að fara í skólann Þetta gæti þýtt að barnið þarf á aðstoð frá fagmanneksju. Prestur, klínískur barnasálfræðingur eða barna og unglingageðlæknir gæti aðstoðað barnið við að sætta sig við dauðann og aðstoðað ættingjana til að hjálpa barninu í gegnum sorgarferlið.
